در پاسخ به دغدغه های یک اهل رسانه ی غرب مازندران
.سلام بر جناب فرجاد گرانقدر که دغدغه ی رفع مشکل مردم منطقه کجور را دارید .
به قول شاعر که می فرماید،:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست=آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
چند ماه پیش حضرتعالی به گونه ای به بن بست رسیده بودید که به علت بی توجهی مسئولین امر منطقه مخصوصاً مدیریت اجرایی منطقه کجور که فقط در افطار خوری شب های ماه مبارک رمضان به جد فعال می باشند، طرحی را مطرح کرده بودید که مردم شریف منطقه آسفالت افتضاح منطقه را با مخلوط آن هم به صورت دستی، ترمیم نمایند ، که بنده گفتم این شیوه محال است جواب دهد.
برادرم ! ظاهراً مسئولین اجرایی منطقه اصلأ به مطالبات به حق مردم هیچگونه اهمیتی نمی‌دهند، زیرا فقط با چسباندن خود به این و آن می خواهند چند صباحی دوام بیاورند و یک رزومه کاری بدست بیاورند و بی هیچ پاسخگویی عرصه را به دیگری واگذار کرده و به ریش مردم بخندند. نفر بعدی هم تا جا بیفتد چند صباحی و گاها چند سالی طول می کشد و مردم هم به علت شرف ذاتی خود او را پاسخگو نمی دانند چون که تازه امور را بدست گرفته و می بایست به او فرصت داد. و این امر سلسله وار و زنجیر وار پشت سر هم تکرار می شود.
اگر بخشدار بخش به اندازه رسیدن به افطار روستا های منطقه، تلاش برای عمران و آبادی منطقه بفرمایند بسیاری از مشکلات منطقه حل و فصل خواهد شد.
اصلا مگر این همه فریاد های مردم در گروه های مختلف اهمیتی دارد که کسی به فکر فریاد رسی بیفتد؟
برادر عزیزم، جناب فرجاد !
مگر تا به حال شما از این همه فریادی که زده شد، پاسخی را از سوی مسئول اجرایی منطقه دریافت کردید؟ مگر اصلاً فریاد مردم مهم است که آقایان به خود زحمت داده پاسخ بفرمایند؟ هیچ کس به داد ما نمی رسد مگر اینکه خودمان دست به کار شده، شیوه ای را بکار بگیریم که آقایان مجبور به پاسخگویی بشوند و اگر هم پاسخگو نشدند مسئولین استانداری را مجبور به پاسخگویی بنماییم.
پیشنهاد بنده به مردم و اندیشمندان بخش های مرکزی و کجور این است که همانگونه که در ابتدای فعالیت گروه اندیشمندان کجور ، عده ای از عالمان و فرهیختگان و مسئولین منطقه را جهت روشنگری و ارائه راهکارهای تخصصی دعوت نموده تا موجبات پیشرفت منطقه را رقم بزنند، جهت رفع کسالت ها و کاهلی های مدیران اجرایی منطقه و پاسخگو نمودن آقایان، حد اقل هفته ای یک شب و یا بیشتر مردم را دعوت به مشارکت در چالش کم توجهی و بعضاً بی توجهی مدیران منطقه نموده تا آقایان مجبور به پاسخگویی شوند و نتیجه کار را به استانداری و یا به خود استاندار گزارش نمائیم تا شاید مثمر ثمر واقع شود.
اصلاً می توانیم مدیران اجرایی منطقه را پاسخگو نمائیم که در فلان مدت مدیریت که پست و جایگاهی مهم را اشغال کرده اید، با احتساب مدت زمان تصدی شما در فلان پست مورد نظر کدام کار مفید و یا زیربنایی را برای منطقه به سرانجام رسانده اید و یا کلید زده اید که در آینده مردم از آن منتفع خواهند شد؟
اگر پاسخی منطقی و درست نداشته باشند به علت کم توجهی و کم کاری هایی که موجبات عقب ماندگی منطقه و اتلاف وقت و سرمایه مادی و معنوی مردم منطقه را رقم زده است، آقایان را به مدعی العموم منافع مردم و به عبارتی به دادستان شهرستان و استان سپرده تا در محضر دادگاهی عادل پاسخگو شوند.
این گونه عمل کردن حداقل منفعتی که برای مردم منطقه دارد این است که دیگر کسی جرأت پیدا نکند برای دستیابی به منافع مادی و مطامع شخصی خود، با سرنوشت مردم منطقه بازی کند.
این شیوه باعث خواهد شد که مدیران بعدی حساب کار دستشان بیاید که چنانچه- حد اقل در این منطقه- بخواهند جایگاهی را تصاحب کنند می بایست در قبال پستی که می گیرند ، به اندازه و وزن همان پست و جایگاه در مقابل مردم و سپس قانون پاسخگو باشند.و همچنین بدانند که عده ای وجود دارند که آن ها را مجبور به پاسخگویی می نمایند .
بیائیم دست در دست هم دیگر داده از همین مدیران اجرایی منطقه مخصوصاً بخشداران منطقه که بیشترین برد اجرایی مدیریت منطقه را دارند آغاز کنیم، که اگر چنین نکنیم همان شیوه از زیر مسئله پاسخگویی در رفتن ادامه پیدا خواهد کرد و ما نیز در قبال مردم در این دنیا و در محضر حضرت حق در دنیای دیگر پاسخگوی ندانم کاری های عده ای دنیا دوست و وجدان گریز خواهیم بود.
دوستان و سروران گرانقدر ! مگر کار رسانه پرسشگری و مطالبه حقوق مردم مخصوصاً حقوق ضایع شده مردم نیست؟ پس چرا به جای ملاحظه حقوق مردم، ملاحظه بعضی اشخاص را بکنیم که به علت اشغال بعضی جایگاه ها، به جای احقاق حق مردم باعث تضییع حقوق مردم شده اند.
لطفاً آستین ها را بالا بزنید. براستی که ( ای جوانان وطن جان من و جان شما ) اکنون بسیار کاربردی است. با آه و ناله کردن هیچ مشکلی از ما حل نخواهد شد .باز هم تکرار می کنم، لطفاً هر چه زودتر آستین ها را بالا بزنید وگرنه ناگهان چقدر زود دیر می شود.
