امروز دوران تنیده شدن ژانرها در همدیگر است

 

نخستین نشست از کارگاه‌های تخصصی جشنواره داستان آفرینش «داستان‌های دیار» با حضور مهدی کاموس نویسنده و پژوهشگر با موضوع «مرزهای ژانرنویسی در داستان» در اردوگاه دلگشا شهر چالوس برگزار شد.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، مهدی کاموس در ابتدای این نشست که همراه با یک بازی فکری با کلمه‌ها بود، بیان کرد: همه چیز با کلمه شروع می‌شود و این کلمه‌ها هستند که جمله را تشکیل می‌دهند و در ادامه تبدیل به اثر می‌شوند. براساس نوع کلمه‌ها، جمله‌ها و طرح و ترکیبی که دارند به سمتی می‌روند که داستان می‌شود رمان، زندگی‌نامه و… خود این‌ها نیز تبدیل به دسته‌بندی‌های مختلفی می‌شوند. کلمه که بنای اصلی متن را می‌سازد برای اینکه داستانی شود باید خلاق باشد.

 

استفاده از کلمات خلاق

او در ادامه به ویژگی‌های کلمات خلاق که جمله‌ها را می‌آفرینند اشاره کرد و افزود: کلمه نباید کلیشه‌ای باشد بلکه باید با عاطفه ما ارتباط برقرار کند. از سوی دیگر نیز باید تصویرآفرین و در پایان معناآفرین باشد.

کاموس همچنین اظهار کرد: نوشتن، محصول یک تمرکز روانی است و نویسنده با استفاده از دیدن، شنیدن و ارتباط در جمع دانش‌اش بالا می‌رود، اما در هنگام نوشتن باید، فردی کار کند و با تمرکز روانی دست به خلق بزند.

 

این نویسنده گفت: وقتی بحث نوشتن پیش می‌آید آنچه اهمیت دارد، این است که ما متنی را بیافرینیم که دنیای جدیدی را به دنیا اضافه کند و در اصل یک شخصیت به دنیا افزوده شود. شخصیتی که بتوان او را تصور کرد و شناخت. این شناخت از کلمه‌ها حاصل می‌شود که برای ماندگاری در ذهن و روان یک نفر باید عاطفی و خلاق باشد. باید معناآفرین باشد تا تخیل را با خود درگیر کند. زبان باید به نفع عاطفه‌انگیزی و معنای جدید استفاده شود.

بحث امروز ما نیست، اما برای نوشتن باید بدانیم که چه چیزهایی را استفاده کنیم و چه کارهایی برای آن انجام دهیم. دو ژانر مطرح در کشور ما تاریخی و عاشقانه است و اخیرا نیز ژانر وحشت در قالب ترجمه دیده می‌شود چون تالیف در این زمینه نداریم. باید برای نوشتن ژانرهای مختلف تمرین نوشتن کنیم و به سمت آن برویم ضمن این که در این تمرین به سمتی پیش برویم که درگیر تکرار نشویم. اگر می‌خواهیم داستانی بنویسیم که خوانده شود باید همراه با خلاقیت باشد و گرنه خیلی زود از بین می‌رود.

خوانش کتاب‌های الهام‌بخش

کاموس در پایان گفت: به ژانرنویسی توجه کنید، اما دچار افراط نشوید. اثر برجسته یک اثر، آزاد است که می‌تواند انواع ژانرها را در خود داشته باشد. شما به زبان فارسی می‌نویسید و باید با بوستان سعدی، شاهنامه فردوسی، تاریخ بیهقی و سفرنامه ناصرخسرو شبانه روز دمخور باشید و از آن‌ها استفاده کنید. اگر کسی می‌خواهد معنا از اثرش بجوشد باید از مولوی، حافظ و سعدی بداند و در آخر نیز منبع اصلی الهام کتاب مقدس قرآن است. سعی کنید این کتاب‌ها را تا می‌توانید بخوانید تا زبان شما اندیشه شما را بسازد و با مردم ارتباط برقرار کند و امکان جهانی شدن داشته باشد باید روی پایه‌های خودمان یعنی خانواده، دین و تحول آرمان شهر ایرانی که در دولت داریم تمرکز داشته باشیم. درپایان در دام ژانرنویسی نیفتید اما آنها را بشناسید.

سومین جشنواره داستان آفرینش «داستان‌های دیار» در قالب اردوی سه روزه با حضور نوجوانان برگزیده از ۲۸ تا ۳۰ مرداد ۱۴۰۲در اردوگاه دلگشا شهر چالوس در حال برگزاری است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *